Bij het ontstaan van het gedachtegoed aangenamer leven hebben de persoonlijke levenservaringen van de oprichter een belangrijke rol gespeeld. Door ernstige ziekten en zakelijke ‘uitglijders’ met de neus op de feiten gedrukt, begrijpt hij dat het van groot belang is je je echt eerlijk en prettig voelt in wat je doet en te genieten van alle kostbare momenten in het leven. Niet koste wat kost een doelstelling najagen of je te laten leiden door hebzucht. Dat beloofde hij zichzelf op een moment dat het leven niet zo aangenaam voor hem was. Wat nu? Dat was de vraag die hij zich stelde.

Kanker bracht me terug naar de kern van mijn bestaan  

Hallo,

Mijn naam is Arno van Veen, ik ben op dit moment van schrijven 61 jaar en heb, net als bijna iedereen, in het leven het nodige meegemaakt. Dingen die sterke invloed hadden op hoe ik verder ging. Prachtige belevenissen en ook gebeurtenissen die ik liever niet had meegemaakt. Ik kreeg door de levenslessen krassen op mijn ziel. Dat zult u wellicht herkennen. Het verliezen van dierbaren was het pijnlijkst. Die mensen mis ik nog steeds. Een hartinfarct met buiten lichaam treden, bedrogen en bestolen worden door zogenaamde eerlijk mensen, faillissement en burn-out waren andere zaken die mijn leven sterk bepaalden en gingen me ook niet in de kouwe kleren zitten. Allemaal zaken die levensbepalend waren en zijn en een sterke invloed op me hadden.

12 juni 2019 spande echter voor mezelf de kroon. Dat was de dag dat ik in UMCU te horen kreeg dat ik 3 vormen van kanker had met daarbij de mededeling dat het heel serieus was en ik overal rekening mee moest gaan houden. Dus ook met het ergste.   

 

Het Diepe Dal als Springplank 

Inmiddels is het 23 februari 2023 en kijk ik nu terug op het moment dat ik in het ziekenhuis lag en ik mezelf, mijn God, het universum en alles en iedereen, dus inclusief mezelf, beloofde dat als ik een wonder mee mocht maken en mocht genezen, dat ik dan de rest van mijn leven zou besteden aan het bekend maken van het gedachtegoed van Aangenamer Leven. Het gedachtegoed dat al van kinds af aan in mijn hoofd speelde en speelt. Ik beloofde dat ik het niet alleen bekend zou maken, maar het ook echt zou gaan vermarkten als merk en hulpbron. Een merk en hulpbron voor iedereen met de juiste intentie die hulp en steun zoekt om  het leven en de wereld zo mooi en gelukkig mogelijk te maken. 

 

Wonderen bestaan echt

Op de website wordt het onderliggende gedachtegoed van Aangenamer Leven omschreven en kunt u volgen hoe de conceptorganisatie zich verder ontwikkelt.
U kunt daar lezen, horen, zien en misschien ook wel voelen wat ons drijft, waar we staan en waar we naartoe willen. Ik zeg inderdaad we, want na het krijgen en delen van mijn hersenspinsels zijn er gelukkig steeds meer mensen naast en bij ons gaan staan die het gedachtegoed omarmen en het wereldwijd met iedereen willen delen en verspreiden. Bedankt voor het lezen van dit korte verhaal en kijk maar of Aangenamer Leven ook iets met en voor u kan doen en of Aangenamer Leven ook iets voor u is.  Mocht u meer willen weten over het gedachtegoed, de visie, missie, het doel en vooral de manier van leven, neem dan gerust contact op.  Wie weet kunnen we samen wel bereiken wat u en ik, en o zoveel anderen op deze wereld,  altijd al in onze diepste gevoelens hebben willen bereiken.

 

Groet,

Arno van Veen

 

Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden

Studio voetbal - Eindsignaal

Hallo,

Mijn naam is Frank van Straalen, 58 jaar oud. Geboren en opgegroeid met 3 broers in Oisterwijk. Als klein jongetje altijd gedroomd, mede door de invloeden van mijn vader, om een goede voetballer te gaan worden. Mijn vader heeft altijd tegen mij gezegd, dat als ik een goede voetballer wilde zijn, nooit te roken, nooit te drinken en veel voetbal kijken.

Ik kwam als 15-jarige jongetje in het eerste elftal van 4e klasse Oisterwijk te spelen. Op mijn 19e werd ik gescout door LONGA, dat toen in de hoofdklasse van het amateurvoetbal speelde. Op mijn 21e, toen ik ergens een zomeravond wedstrijdje aan het spelen was, werd ik gebeld door Willem II. Mijn vader zei: "Willem II heeft gebeld, of je even terug wil bellen". In eerste instantie geloofde ik mijn vader niet, maar dat bleek toch te kloppen. Ik mocht een oefentraining meemaken. De kersverse trainer van Willem II, Piet de Visser, zei na 10 minuten trainen (we speelden een wedstrijdje) dat ik na afloop van de training even een contract wilde komen tekenen. Mijn eerste contract als profvoetballer. Fantastisch. Ik verdiende dat jaar (1985) een salaris van 18.500 gulden bruto. Een schijntje, maar dat vond ik niet belangrijk. Belangrijker vond ik dat ik mijn droom zag uitkomen. De droom om profvoetballer te mogen zijn bij Willem II. Ik was zo blij als een kind. Het ging heel goed. Ik werd door kenners een groot talent genoemd, maar na een half jaar (maart 1986) verdraaide ik mijn rechterknie en brak er een stuk kraakbeen af. Na een herstelperiode van bijna twee jaar, waarbij ik 2 maal per dag, 7 dagen in de week, bij Joop Ooms in de sportschool aan mijn herstel werkte, kwam ik uiteindelijk weer bij de selectie (januari 1988) van Willem II, dat toen al ere divisie speelde. Die periode tot aan het einde van het seizoen was voor mij mijn allerbeste periode met een geweldig elftal.

In december 1988 ging het weer fout. In een wedstrijd tegen Ajax scheurde ik mijn voorste linker kruisband. Weer revalideren, maar nooit meer het niveau kunnen halen. Ik heb na de revalidatie nog 3 jaar met plezier bij RBC gespeeld, maar daarna was het einde verhaal. Op mijn 29e moest ik stoppen. Mijn lichaam bleef pijn doen en in mijn geest deed het misschien nog wel meer pijn, maar één ding wel, TROTS dat ik door doorzettingsvermogen betaald voetbal gehaald had en mijn passie had gevolgd en er heel veel mensen op de tribunes genoten van wat ik soms mocht laten zien. Heerlijk vond ik dat. Na de periode betaald voetbal kwam ik in een zeer diep zwart gat terecht. Geen diploma’s, geen baan en eigenlijk geen toekomst.  Ik ging  terug naar de amateurs en kon via de hoofdsponsor toch weer een baan krijgen. Na een huwelijk waaruit mijn 2 kinderen Ruben en Gwen zijn geboren, kwam ik ook in een echtscheiding terecht. Ook dat ging me niet in de koude kleren zitten. 

De grootste klap moest echter nog komen. Op 9 augustus 2011 waren mijn kinderen en ik op een vakantiepark in Stadskanaal. Mijn kinderen gingen zwemmen en na 20 minuten werd er aangebeld bij het vakantiehuisje. De politie, of Gwen mijn dochter was en ik even mee wilde komen. Terwijl de traumahelikopter aan het landen was, bleek mijn dochter op 8 jarige leeftijd op de bodem van het zwembad te liggen Met spoed met de traumahelikopter naar het UMC Groningen. Later bleek dat ze een hersenbloeding tijdens het zwemmen heeft gekregen. Nadat ze precies 1 week in het ziekenhuis lag werd ze 's morgens wakker, ik had haar handje vast, begon ze ineens te schreeuwen: “Papa, papa…..”. Bleek dat ze een tweede hersenbloeding had gekregen. Ze is toen met grote spoed naar het AMC in Amsterdam gebracht, waar ze nog 8 weken heeft gelegen. Na die 8 weken mocht ze naar het Leijpark in Tilburg waar ze aan haar herstel mocht gaan werken. Het gaat nu naar omstandigheden goed met haar.

Waarom vertel ik dit allemaal!
Omdat alle keiharde momenten en gevolgen daarvan, achteraf gezien, in mijn leven dusdanig bepalend zijn geweest dat ik soms ook niet meer wist wat ik moest doen. Ik ging me verstoppen of zocht troost in eten of andere zaken om maar te vergeten. Gelukkig heb ik me na heel veel jaren van verdriet en pijn uit het diepe dal kunnen trekken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat dat zelfs nu soms nog niet meevalt. Maar ondanks mijn leeftijd, mijn lichaam dat soms nog steeds niet echt meewerkt, zie ik gelukkig weer een mooie carrière voor me. Met en via Aangenamer Leven, waar ik samen met Arno, Berdy, Henk, Fre en Adri mee aan de wieg heb mogen staan, heb ik weer een stuk passie terug die ik had tijdens mijn voetbalcarrière. Hoe anders het ook is ik voel weer dat ik de mensen wat moois kan laten zien en voor ze kan doen. Ik geniet weer. Dit keer is het niet voor de mensen op de tribune, maar voor iedereen die, misschien wel net als ik, de kwaliteit van het leven weer wil proeven en ervaren. Ik ben trots op dat ik profvoetballer ben geweest en vader ben van twee mooie kinderen. Ik ken ook de keerzijde van de medaille als het leven even niet zo aardig voor je is. Ik weet dat je dan ook in je gevoel heel ver kan zinken. Nu ben ik gelukkig weer super dankbaar voor wat ik mag en kan doen. Ik heb bewust gekozen voor Aangenamer Leven. Dat doet veel meer met me dan ik ooit nog had durven dromen. Het kunnen kiezen voor en mogen bieden van (levens)kwaliteit. Heerlijk. Een verademing. Een aanrader.  

 

Groet,
Frank van Straalen

TV verslag bijna verdrinkingsdood door hersenbloeding