Op websites vind je vaak een pagina waar wat meer vertelt wordt over de mensen in het bedrijf en waar het bedrijf of instelling voor staat.
Mensen worden als het ware aan je voorgesteld en je krijgt al een indruk met wie je te maken hebt.
En hoe vluchtig ook, die indruk die je dan van dat bedrijf of van iemand krijgt blijft op een bepaalde manier in je hoofd hangen.
Je plakt er direct al een stickertje op.
Tenminste... Ik merk dat ik dat veel te vaak doe.
Die ziet er betrouwbaar uit of met die zou ik geen zaken doen of dat bedrijf past niet echt bij mij.

Sinds Kerst ga ik weer naar de kerk of luister ik naar kerkdiensten.
Het was voor mij meer dan 55 jaar geleden dat ik - toen nog met mijn ouders - naar de kerk was geweest.
Nu loop ik niet te verkondigen dat ik bekeerd ben of ga je niet lastig vallen met preken of iets dergelijks, maar het feit dat ik het geloof weer heb opgepakt en me sinds de kerst steeds weer verwonder wat er met mij gebeurt, vertel ik uitgebreider in andere hoofdstukken in dit boek.

Deze keer wil ik wel aanhalen wat ik afgelopen zondag hoorde en wat me weer echt raakte.
De dame die het verhaal in de kerk vertelde, of de dienst leidde, had een 20-30 kinderen vooraan in de kerk waar ze een verhaaltje aan vertelde over de 7 dagen dat God de wereld schiep. Ze vroeg aan de kinderen wat zij, als ze één dingetje mochten kiezen, het aller mooiste vonden dat God aan deze wereld had gegeven.
De antwoorden van de kinderen waren prachtig:
'Paarden, de vogels, mensen, lieveheersbeestjes, water, de zon en licht'.... alles kwam voorbij in de antwoorden van de kinderen.
Ik vond het prachtig om alle prachtige spontane antwoorden van al die kinderen te horen.
De dominee ging er ook hartstikke leuk en mooi mee om en je kon gewoon voelen dat de kinderen blij waren en het ook leuk vonden om in de kerk te zijn.
Gewoon spontaan en zonder angst of hel en verdoemenis, maar gewoon blij dat ze op een hele leuke en lieve manier werden voorgesteld aan het geloof en aan de schepping. Gewoon zelf mogen meedenken wat ze het mooiste vonden en waar ze blij van werden.

Het deed me echt goed om dit te mogen meemaken.
Ik dacht nog bij mezelf dat ik vroeger op een heel andere manier werd voorgesteld aan het geloof.
Toen ik kind was woonde mijn oma bij ons in.
Ze liep altijd met de Bijbel onder haar arm en was zwaar gelovig.
Ik kan me niet herinneren dat ik haar ooit heb zien lachen.
Wat ik me wel kan herinneren is dat zij ons altijd met een waarschuwende vinger benaderde en voor ons als kinderen hel en verdoemenis zou volgen als we niet goed en vroom zouden leven. Ik ga hier niets slechts zeggen over mijn oma, want zij bedoelde het waarschijnlijk ook allemaal goed, maar een mooie liefdevolle band heb ik nooit met haar gehad en mooie verhalen over de liefde van Jezus heb ik van haar nooit gehoord.

Ik weet nog dat me dat als kind al pijn deed en in verwarring bracht want ik kan me herinneren dat op school de Juf juist wel mooie verhalen uit de Bijbel vertelde.
Het "bedrijf" Geloof werd mij dus op meerdere manieren voorgesteld en wie de mensen en "Het Team" nu eigenlijk waren kon ik ook niet echt plaatsen.
Voor mijn gevoel kreeg ik de rest van mijn leven steeds meer het idee dat Jezus wel had bestaan, maar dat de Bijbel deels ook geschreven was voor en door mensen die zichzelf wilde schoon praten en agressief en respectloos dood en hel en verdoemenis boven alles mochten zetten om hun gelijk maar te behalen. 
Een knap verknipt beeld dus waar ik best moeite mee had en soms ook nog steeds heb.

Ik geloof wel, maar heb ook zo mijn twijfels of alles in de Bijbel wel waar en vanuit het de juiste gedachtegoed is geschreven. 
Maar eerlijk gezegd vind ik dat laatste nu helemaal niet meer belangrijk.
Of het nu waar is of niet, ik geloof toch wel.

Terug naar de dienst van afgelopen zondag.
De Juf/Dominee/Dame ging verder over de schepping.
Wat zij nu eigenlijk het mooiste vond van de schepping.
Ze noemde alle prachtige dingen die de kinderen ook al noemde en gaf aan dat ze daar wel duizenden prachtige natuurverschijnsels, dieren, planten en verwonderingen aan toe kon voegen. 'Allemaal zo mooi' zei ze.
'Maar als je het nu aan mij als mens/dominee/juf/vrouw vraagt wat ik het mooiste vind van de schepping, dan zou ik misschien wel LIEFDE zeggen.
Liefde voor elkaar, de wereld, de natuur, het leven en alles wat je maar kan zien of bedenken. Liefde.'

Haar woorden bleven me de afgelopen week (net zoals de woorden in diensten die ik eerder had gehoord) heel goed bij en ik werd er telkens weer aan herinnerd.
Liefde.
Liefde voor alles wat leeft.
Liefde voor de medemens.
Liefde voor de dieren.
Liefde voor jezelf.
Liefde naar God en Jezus.
Liefde voor de natuur.
Liefde voor .... noem het maar op.
Liefde.
Liefde als onderdeel van de schepping.
Een onderdeel dat we, zoals zoveel van de schepping, vaak voor gewoon aannemen en ons totaal niet meer verwonderen dat het er is.
We zijn zo snel geneigd om jaloers of ontevreden of ondankbaar te zijn en vergeten dan wat voor moois we hebben en mogen koesteren. 

Ik weet dat ik later zeker nog verder zal schrijven op deze pagina want Liefde is misschien wel 'zoals de dame/juf/dominee aangaf' het grootste en mooiste wonder dat we hebben gekregen en waardoor en waarvoor we bestaan.
Dus mocht ik, om wat voor reden of door welk excuus dan ook, me aangevallen, gepasseerd, gepikeerd of vernederd of afgewezen of wat dan ook voelen, dan hoop ik dat ik niet verzand in boosheid of vergelding of wat dan ook, maar dat ik weer snel de pagina van Liefde in mijn hoofd open sla zodat ik me weer blij voel en weet dat ik door Jezus geliefd word en ik naast die zegen ook de liefde die Hij voor mij heeft ook mag geven aan alles en iedereen op deze wereld.
Liefde voor alles en iedereen die leeft.
Het ontdekken van ware liefde, vergiffenis en dankbaarheid. 

Vandaag is het Valentijnsdag. 
Een dag waar mensen elkaar de mooiste en duurste geschenken geven om te laten zien en voelen hoeveel ze van hen houden of helaas ook soms om ze maar tevreden te houden. Ik wil met mijzelf afspreken dat het vandaag voor mij ook Valentijnsdag is.
Een dag waarop ik mezelf en alles en iedereen vergeef.
De natuur, de schepping, de medemens, degene die mij gekwetst hebben, de onwetenden, de onwillenden, kortom alles en iedereen in mijn leven omhels ik.
Ik mag hier namelijk op deze wereld zijn en genieten van al het moois dat God schiep.
Natuurlijk besef ik dat ik in het leven liefde tekort ben gekomen en bedrogen en bestolen ben. 
Maar vandaag mag ik van iedereen houden.
Ik mag vandaag leven.
Ik mag vandaag dankbaar zijn.
Ik mag vandaag beseffen dat alles wat ik meemaak of alles wat mij overkomt een beproeving, test of uitdaging is die mij helpt om een beter mens te worden.
Een beter mens te zijn.
Het mooiste en duurste geschenk dat ik jou kan en mag geven is het delen van mijn gevoel.
Het gevoel van dankbaarheid, vergeving en echte liefde.
Onvoorwaardelijke liefde.
Dat cadeau heb ik gekregen en deel ik graag met jou als lezer of lezeres van deze pagina.
Waar je ook bent en met wie je ook bent of wie jij ook bent....

Maak er vandaag de mooiste Valentijnsdag van je leven van.

En doe dat morgen weer.